Z DNIA NA DZIEŃ, Z TYGODNIA NA TYDZIEŃ
„Obietnice składane przez życie” Anny Przybyll
Leszek Żuliński
WAŻNY DEBIUT
Ten tomik wpadł w moje ręce ni stąd ni zowąd, bo o istnieniu jego Autorki nic nie wiedziałem. Nawet wydawnictwo nic mi nie mówiło. Ale szybko połapałem się, że to debiut dobrej klasy.
Na plecach okładki jest taka oto nota: Anna Przybyll urodziła się jesienią 1984 r. w Warszawie, gdzie nadal mieszka. Od najmłodszych lat jest zakochana w literach. W tomiku znajdują się wiersze z okresu 1990-2019. Dotyczą one triady tematów, które fascynują autorkę: podróż – miłość – wojna.
Nawiasem mówiąc, aż dziwne, że tyle lat Autorka wkładała swoje wiersze do szuflady. W końcu stało się! – alea iacta est – Rubikon został przekroczony.
Książka jest podzielona (jak zaznaczyłem) na trzy „rozdziały”: Podróż, Miłość i Wojna. Ale zanim jeszcze przejdę do sedna, to chcę podkreślić, że to jest późny tomik wczesnego pisania. Kilka linijek wyżej dowiedzieliście się, że w latach 90-tych Pani Anna już była poetką. Dlaczego tak długo zwlekała urbi et orbi ze swoim pisaniem? Tego nie wiem. Na szczęście jednak teraz „kurtyna poszła w górę”. A więc habemus poetkam, że się tak uniosę…
Czytaj więcej: „Obietnice składane przez życie” Anny Przybyll
Konkurs na plakat festiwalu Miasto Słowa
Organizatorem konkursu jest Wydział Kultury Urzędu Miasta Gdynia.
Konkurs ma charakter otwarty. Jest adresowany przede wszystkim do grafików, studentów uczelni artystycznych oraz firm zajmujących się projektowaniem graficznym.
Aby wziąć udział w konkursie, należy zaprojektować plakat festiwalu Miasto Słowa. Festiwal towarzyszy Nagrodzie Literackiej Gdynia.
W tym roku Nagroda Literacka Gdynia obchodzi swoje 15-lecie. Z tej okazji świętujemy. Na towarzyszącym nagrodzie festiwalu Miasto Słowa będziemy starali się uchwycić i przeżyć raz jeszcze najważniejsze momenty w literaturze dwudziestego pierwszego wieku. Chcielibyśmy, żeby dopełnieniem tych festiwalowych spotkań i rozmów była ilustracja, która odzwierciedla hasło „lektura porusza”.
Prace należy przesyłać za pośrednictwem formularz zgłoszeniowego na stronie konkursu.
Każdy uczestnik może zgłosić maksymalnie dwa projekty.
Zaraza i cholera czyli globalizacja*
Anatol Ulman
Ze zgrozą, gniewem i złością przeczytałem w prasie rozmowę z Antonio Negrim, byłym rewolucjonistą przed ćwierćwieczem oskarżonym o współpracę z Czerwonymi Brygadami i skazanym na trzydzieści lat mamra, dziś głośnym włoskim filozofem, autorem znaczących w świecie książek. Ten drań twierdzi, że my, Polacy, jesteśmy reakcjonistami! Uosabiacie wszystko, co w reakcjonizmie najistotniejsze – katolicyzm, arystokratyzm, populizm. Łobuz ponadto opluwa nasz obecny ustrój, twierdząc, że Kiedy ktoś przyjeżdża do dawnych krajów socjalistycznych widzi przede wszystkim jedno - kapitalizm złodziei. A i tego mu mało, więc głosi opryszek, że europejskie poszczególne kraje nadal kurczowo trzymają się swej historii, swych przyzwyczajeń, które są bez wyjątku podłe i nędzne. I konkluduje ścierwo: czas skończyć z tym gównem – państwem narodowym. A wszystko dlatego, bo Negri (paskudny włoskojęzyczny komuch, umaczany w krwawym lewackim fundamentalizmie) jest teraz wrednym globalistą!
Gdyby kto zapomniał, co za świństwo ta cała globalizacja, to proszę: Globalizace je termin použivany k popisu změn ve společnosti a ve světové ekonomice, které jsou důsledkem dramatického vzrůstu mezinárodniho obchodu a sbližováni kultur. (Podaję po czesku, by pokazać, czym grozi globalizacja w dziedzinie komizmu).
Procesy globalizacyjne prowadzą nieuchronnie do uniformizacji o wymiarze planetarnym, zwłaszcza że następuje przerażająca homogenizacja (ujednolicanie) kultur.
Rozstrzygnięcie konkursu wielkanocnego „Latarni Morskiej” i „eleWatora”
Ósmego kwietnia ogłosiliśmy – wspólnie z kwartalnikiem literacko-kulturalnym „eleWator” - błyskawiczny konkurs świąteczny. Termin nadsyłania rozwiązań minął o północy czternastego kwietnia. Należało prawidłowo podać nazwiska poetów cytowanych wierszy. Za biorące udział w rozdziale nagród uznawane były osoby podające minimum 4 trafne wskazania (na 7 możliwych).
Rozlosowaliśmy, zgodnie z regulaminem konkursu, trzy nagrody. A każda z nich to pakiet zawierający po egzemplarzu jednego z archiwalnych numerów „Latarni Morskiej” i „eleWtora”, do tego tom poetycki opublikowany w „koLekcji eleWatora” Anny Frajlich Aby wiatr namalować. Tylko ziemia (lub) Piotra Michałowskiego Z narożnika mapy (lub) Jacka Bielawy „Święty Antoni” i inne opowiadania oraz opublikowane w ramach biblioteki „Latarni Morskiej”: Anatola Ulmana Oścień w mózgu. Felietony wybrane (lub) Wojciecha Czaplewskiego Pochwała niezrozumiałości. Eseje filozoficzno-literackie (lub) Anny Łozowskiej-Patynowskiej Opowieść o człowieku (poezja najnowsza w krótkich interpretacjach).
Nagrody w tej edycji konkursu otrzymują:
Agata Wolny (Wrocław),
Roman Gorzelski (Gdynia),
Ewa Szypowska (Koszalin).
Czytaj więcej: Rozstrzygnięcie konkursu wielkanocnego „Latarni Morskiej” i „eleWatora”
„Złuda” Irminy Kosmali
Anna Łozowska-Patynowska
MIĘDZY APOTEOZĄ ŚWIATA A LUDZKĄ REZYGNACJĄ
W otoczeniu kuszącego i tworzącego odpowiedni nastrój zapachu kawy, melancholijnych odczuć człowieka rozciąga się przestrzeń rozważań Kosmali dotycząca „najciemniej strony ludzkiej udręki”. Autorkę Złudy nie interesuje tylko i wyłącznie człowiek i jego reakcje na bodźce zewnętrzne, ale także kompensacja jego bólu, stopniowo ujawniającego się przed czytelnikiem.
Filozoficzno-literacka kreacja Irminy Kosmali jest właściwą strategią kompozycyjną Złudy. Iluzje rzeczywistości, antynomie, paradoksy, niespójności i dysjunkcje to podstawowe jej składniki. Taki plan budowy mini-powieści zakłada nie tylko dwuwartościowość świata, co znajduje swoje częściowe uzasadnienie w przywołanych ideach platońskich, ale także eksponuje enigmatyczność ludzkiego istnienia, nieprzekładalnego na słowa, wartościowanego przez nas samych i otoczenie w zupełnie inny sposób. Kosmala twierdzi, że wszystko może się jedynie zdawać, bo prawdy ostateczne, choć istnieją, to trwają w idealnym, nieosiągalnym dla człowieka stanie objawienia. Powieść jest więc osnuta formułą tajemniczości, choć świat, który skonstruowała Kosmala, zdaje się być do trzewi realny. To dlatego jego konstrukcja opiera się równolegle na nietzscheańskiej filozofii podejrzliwości.
Pytania o status świata i natury ludzkiej wybrzmiewają w strukturze osobowościowej bohaterki tekstu, Ewy. Na pierwszy rzut oka nie wiemy, czego ona poszukuje, dlaczego jest osobą niezmiennie cierpiącą, po co „zmyśla” swój ból, dlaczego tak łatwo ulega pragnieniom, a odsuwa od siebie zwyczajne i prawdziwe trwanie. Jej byt „zszywany słowami”, a właściwie poszatkowany, popruty nimi, staje się drenażem ułatwiającym zrozumieć kruchość ludzkiej natury, wiotkość jej odczuwania, które kieruje człowiekiem, nawet wbrew rozsądkowi. Kiedy pytam dlaczego, po co, czemu tak nielogicznie plecie się los ludzki, Irmina Kosmala ujawnia przed nami odpowiedź, że człowiek nie jest sumą działań prostych i iście matematycznych, nie jest kostką do gry o skończonej liczbie oczek możliwych do wyrzucenia. Człowiek to wiotka permutacja tych cyfr, wzniosłe stworzenie poszukujące, skłonne do błądzenia, ale i do poświecenia dla wiary w coś, w co uwierzył, choć mogło być to nieprawdziwe.
Więcej artykułów…
Książki Latarni
(zakładka w trakcie opracowania)
