Z DNIA NA DZIEŃ, Z TYGODNIA NA TYDZIEŃ

„Śmiech Chryzypa” (odcinek czternasty)

Jerzy Żelazny

KWAK

Ktoś natarczywie  stukał do drzwi. A potem rozległ się stłumiony trzask zamka, drzwi się uchyliły, ujrzał recepcjonistkę i panią Zenobię.
- Fryz, co z tobą? Dzwonię, twój telefon nie odpowiada, cisza w nim, a już od jakiegoś czasu powinniśmy być na spotkaniu w klubie KWAK.
- Wejdź, proszę. Porwały mnie wspomnienia, straciłem rachubę czasu… A może spałem i śniłem? A telefon? Przecież dwóch przyjemniaczków w różowych krawatach zarekwirowało telefon. Kopertę od deputowanego też wzięli.
- Oddadzą, ale telefonu nie powinni… To wbrew procedurze. Załatwię to, pośpiesz się, musimy jechać. Bo nasi twórcy, oczekując, gotowi się upić z nudów. I będą bredzić. Nie zapomnij zawiązać błękitnego  krawata. Czekam w samochodzie.
Fryz się nieco ogarnął, zawiązał krawat w kolorze błękitu – to ci   dwaj zostawili, nadmieniając, żeby zawiązał, gdyż do tej pory był bez, koszulę pod szyją nosił rozchełstaną. Nie cierpiał krawatów, stroił się weń tylko na szczególne okazje. W neseserze miał bordowy w białawe kotwiczki. To Lilli mu go wepchnęła razem z kanapkami, upominając, nie wypada odbierać nagrody bez krawata, jak będziesz wyglądać, to niepoważne, w tak uroczystej chwili trza mieć krawat pod szyją. Jak buty na weselu, z uśmiechem dopowiedział w duchu Fryz. Ale zaraz spoważniał, gdyż mignęła mu twarz tego, który zabrał mu telefon. A jednak prawie natychmiast parsknął śmiechem, przypomniał bowiem sobie, że wyjął z telefonu kartę SIM i ukrył ją w kieszonce spodni. Syn dzwonił w nocy, Fryz mu powiedział, u na s jest noc, zapomniałeś o tym, zbudziłeś mnie, a mam ostatnio krótkie noce, wciąż podróżuję…  Syn zażartował, powinieneś wyłączyć telefon albo wyjąć i ukryć kartę SIM, nikt cię nie znajdzie i nie zbudzi, pośpisz  bezpiecznie. I Fryz bez zastanowienia albo bezwiednie skorzystał z rady, wyjął i ukrył kartę. Lilli, gdy zadzwoni, nie powie nic, co mogłoby zaszkodzić mnie albo jej. Lubi czasem palnąć coś, co się tym, co podsłuchują nie podoba. Nabrałem ich – uśmiechał się, schodząc na parter.

Czytaj więcej: „Śmiech Chryzypa” (odcinek czternasty)

„Pomerania” lutowa

Jest dostępny w sprzedaży drugi tegoroczny numer kaszubskiego miesięcznika społeczno-kulturalnego „Pomerania” (nr 2 [550] 2021). Niezmiennie wewnątrz wydania znajdziemy osobno paginowaną ośmiostronicową wszywkę dodatku edukacyjnego „Najô Ùczba”. Lutowy numer – liczący 68 stron – otwiera artykuł Tadeusza Lewaszkiewicza „Międzynarodowy Kongres Slawistów powinien odbyć się w 2028 roku na Kaszubach”.
Dalej między innymi:

Daria Frąckiewicz: „Medal Stolema” – nagrody przyznano prof. Markowi Cybulskiemu oraz Edmundowi Szymikowskiemu (‘Wydarzenia’);

Dariusz Majkowski: „Pierwsza taka nagroda…” (relacja z 35. edycji  Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego im. Mieczysława Stryjewskiego i rozmowa ze zdobywczynią Grand Prix Darią Kaszubowską);

Daniel Kalinowski: „O Leonie Heykem przypomnienie. Cz.2: Heyke katecheta i homiletyk”;

Piotr Schmandt: „> Rocznik Statystyczny Gdyni 1933-1934<  - źródło wiedzy i i określonym miejscu i czasie” Część 1. (’95 lat Gdyni’);

Adam Lubocki: „Kontakty pomorsko-węgierskie na przestrzeni dziejów. Marton Csombor i jego podróż po Polsce i Pomorzu Gdańskim”

Czytaj więcej: „Pomerania” lutowa

„Ocean zdjął wiatr z moich żagli” Andrzeja Kosmowskiego

Leszek Żuliński

W POSZUKIWANIU SIEBIE

Wydawca oficyny Anagram tak nas do nowej lektury Andrzeja Kosmowskiego zachęca: Refleksyjność, a niekiedy elegijność wierszy z tomu „ocean zdjął wiatr z moich żagli”, połączona z pytaniami o ład i porządek świata, pozwala na zatrzymanie i zadumę. Dokąd zmierzamy i czy koniec świata już nastąpił. Nie są to łatwe pytania, na które nie znamy odpowiedzi, ale jest nadzieja.
Z dotychczasowych sześciu zbiorów Kosmowskiego chyba wszystkie czytałem…

Tym razem zacznę od wiersza tytułowego, mimo że dosyć długiego. Oto on: 1. Wszystko już było / i świat utkwił we mnie / jak zakrzepły namuł // teraz wiele zostało do zrobienia / ot zaorać i posiać choćby proso / stworzyć żuławy / stworzyć raj // odys cierpi na depresję w itace / a kolumb przeistacza się / w żałosnego zdobywcę / dzikiego zachodu // wszystko już było // 2. za chwilę lądujemy / samolot przechyla się lekko na prawe skrzydło / a mrok za oknem / znienacka wypełnia / pulsująca złota pajęczyna / kolejnego miasta / którego i tak nie odnalazłem / na mojej wewnętrznej mapie / a zatem / ani się nim nie najem / ani nie upiję / nie wciągnę nosem gardłem oczyma / ani też nie zabiorę ze sobą w dalsza wędrówkę // ot kolejny przystanek / taka homeopatyczna dawka / egzotyki i iluzji / wystarczająca aby wbić szpilkę w mapę / lub przyczepić nową przywieszkę / do podróżnej torby // mrok za oknem samolotu wypełnia / pulsująca ruchoma złota pajęczyna / obcego miast / błyszczy kusi nęci / przywołuje // a ja i tak dobrze wpojonym manewrem / uciekam w otwarty ekran laptopa / gdzie świat znajomy bezpieczny // na klawiaturze zakwitają listopadowe poziomki / jak w zeszłym tygodniu / w Osiecku…
To – powyżej – są tylko dwie części tytułowego, wielce długiego wiersza.

Czytaj więcej: „Ocean zdjął wiatr z moich żagli” Andrzeja Kosmowskiego

KOS – Nagroda Poetycka im. Kazimierza Hoffmana

Organizatorem konkursu jest Kujawsko-Pomorskie Centrum Kultury w Bydgoszczy.

Do Nagrody można zgłaszać  książki poetyckie wydane w Polsce między 1 stycznia a 31 grudnia 2020 roku.

Książki mogą zgłaszać osoby fizyczne i osoby prawne, w szczególności członkowie Kapituły, autorzy, wydawnictwa, instytucje kultury, media o charakterze literackim.

Wypełnioną kartę zgłoszenia oraz 7 egzemplarzy książki należy przesłać pocztą lub dostarczyć osobiście do Kujawsko-Pomorskiego Centrum Kultury w Bydgoszczy.

Zgłoszenia będą przyjmowane do 28 lutego 2021 r.

Zwycięzca otrzyma statuetkę KOS-a oraz nagrodę pieniężną w wysokości 15 000 zł.

Konkurs składa się z trzech etapów:
• wyboru książek wchodzących do konkursu,
• wskazania 5 książek nominowanych do nagrody,
• wskazania laureata.

Czytaj więcej: KOS – Nagroda Poetycka im. Kazimierza Hoffmana