Dotarła do nas wiadomość o śmierci Andrzeja Turczyńskiego. Urodzony 22 lutego 1938 r. w Lublinie, zmarł w Szczecinie 15 listopada 2020 r. Prozaik, poeta, dramaturg, publicysta, tłumacz poezji hiszpańskiej i rosyjskiej. Debiutował zbiorem wierszy Źdźbło morza w 1971 r., wydając później wiele książek poetyckich, prozatorskich i eseistycznych – m. in. Wypłuczysko (1977), Chłopiec na czerwonym koniu (1991), Mistrz Niewidzialnej Strony (1996, 2011), Znużenie (2000), Ten szalony Puszkin. Słowo o udręce (2008), Uzurpacje. Eseje paraboliczne (2009), Koncert muzyki dawnej (2011), Brzemię (2015), Czasy i obyczaje. Wariacje biograficzne (2019).
W latach siedemdziesiątych zamieszkał w Koszalinie, później w Słupsku. Ostatnio mocno związany ze szczecińskim wydawnictwem FORMA (gdzie opublikował kilka książek), a także z literacko-kulturalnym kwartalnikiem „eleWator”. Laureat wielu nagród – m. in. nagrody Fundacji Kultury (za tom esejów Rzeka popiołu – 1944) Lauru Prawosławia – nagrody im. Księcia Konstantego Ostrogskiego – 1977), nagrody im. Świętego Brata Alberta Adama Chmielowskiego (za całokształt twórczości literackiej – 1999).
W ‘porcie literackim’ naszego portalu przeczytać można recenzje dziesięciu jego książek: Koncert muzyki dawnej (2011), Miniatura z gazelą (2012), Zgorszenie (2011), Żywioły (2012) , Bruliony Starej Ziemi (2013), Homo Pictor, Homo Viator (2013), Brzemię (2015), Ceremoniały (2017), Źródła (2017) oraz Czasy i obyczaje. Wariacje biograficzne (2019).