Anna Augustyniak
UJMUJĄC RZECZ ŚWIĄTOBLIWIE
o Wszechmogący
pobożne dziwki
dzieci wariaci i kwiaty
Bóg jest wszędzie
cień krzyża krzyż niezgody
spójrz na świat z innej perspektywy
dzień dobry Panie
STYGNIE MOJE CIAŁO
odjęty od ust
zszedłeś z krzyża
a ja rozpaczam
ręce wznoszę ku górze
zamknąłeś drzwi
naprawdę zatrzasnąłeś drzwi
a ja rozpaczam
grzebię palcami w przeszłości
to tak wyglądała
twoja droga krzyżowa
UŁUDA
wcale nie chciałeś tu jechać ze mną
zresztą nawet nie siadasz obok
wolisz być posągiem bez brzemienia
a jednak miotasz się w niewoli uczuć
kwiecę się słuchając twojego głosu
to polifonia
mówią przez ciebie anioły albo biesy
kusisz roztaczasz wizje objawień
kiedy szepczę zapisz to
wiem
że ten cyrograf jak w szabat
podpiszesz długopisem bez stałego śladu
tusz zniknie po parunastu godzinach
lekko przymrużam oczy nie chcę
widzieć jak ulotnią się widzenia
SKOK WZWYŻ
jak zwykle spałeś kiedy wychodziłam
więc zostawiłam na stole kartkę
nic wielkiego nie napisałam
tylko w skali od 1 do 10
oceniłam jakim jesteś kochankiem
jeszcze przed śniadaniem
zadzwoniłeś mi podziękować
CHCIAŁABYM CIĘ UŚPIĆ W SOBIE
w tarocie znalazłam kartę petycji
właściwie
chodziło o to by zatrzasnąć wieko
zaryglować słowa
czy wystarczy kryształowe pudełko
można by je trzymać przy łóżku
patrzeć jak się mieni
albo zakopać przed domem
całą treść
wszystko to do czego się garnę
pogrzebać
tak robią Maorysi
oddają ziemi łożysko
i przeciętą pępowinę
Anna Augustyniak
portal LM, luty 2015
Przeczytaj też w „porcie literackim” naszego portalu recenzję rzeczy prozatorskiej A. Augustyniak Kochałam, kiedy odeszła (2013) autorstwa Edyty Kulczak, a także zbioru wierszy Bez ciebie (2014) pióra Anny Łozowskiej-Patynowskiej