Mariusz Grzebalski “Niepiosenki”, Biuro Literackie, Wrocław 2009, str. 50
Kiedyś zajmowała mnie sztuka, dziś głośno myślę o życiu innym niż moje. Wiersze Mariusza Grzebalskiego z jego poetyckiej książki Niepiosenki wciąż skutecznie “zajmują się” uważnym patrzeniem, rozpoznawaniem, nazywaniem nowych doświadczeń i przymierzaniem ostatnio zaobserwowanych obrazów do dawnych doznań - wydobywanych z pamięci, z cytatów, z widzeń sennych. Najwięcej ma w nich do powiedzenia podmiot określający tożsamość “ja”: czujący mocno, porównujący swoje ciało zapamiętane z przeszłości z kondycją teraźniejszą, zadziwiony tajemniczym sąsiedztwem osób i rzeczy, zauważający ich przemianę, ale też nieustannie zagospodarowujący wyobraźnią przestrzeń, w jakiej się porusza: tramwaj, schody, biuro wieżowca, kajak (Sygnały są różnorodne, / nadchodzą znikąd albo wcale).
Ta poezja przyciąga i zaciekawia próbą przełamywania zniechęcenia do tego, co już poznane, a dzięki temu zachęca do zmiany punktu widzenia, by ujrzeć jeszcze więcej niż wydawało się to możliwe.
Od debiutu Negatyw w 1994 r., przez kolejny zbiór wierszy Ulica Gnostycka z 1997 r., język Mariusza Grzebalskiego urodzonego w 1969 r. w Łodzi, a obecnie związanego z Poznaniem, konsekwentnie próbuje nowych stylów (aforyzm, piosenka, wspomnienie, haiku), choć pozostaje w nim istotne to samo pytanie: Jak opowiedzieć istnienie w tylu różnych odsłonach, lokalnych legendach, anegdotach, tragicznych balladach, żeby nie popaść w rutynę – trafnie pyta poeta w wierszu “Z origami w tle”: Ale czy to nie miłe, / zachować odrobinę wrażliwości / na piękno, / które nie daje się zdefiniować? Wrażliwy na historię innych, “cień” wsłuchujący się w cudzą opowieść, poeta kieruje swoimi wierszami naszą uwagę na jasne i ciemne odsłony życia, na to, co przemieniające się, cykliczne, odtwórcze, niepowtarzalne.
Również jako pomysłodawca i redaktor serii - Wielkopolska Biblioteka Poezji i Biblioteka Poezji Współczesnej w Poznaniu wydawanych przez WBPiCAK - Mariusz Grzebalski proponuje czytelnikom różnorodne wizje i widzenia świata opowiadanego na tysiąc sposobów przez polskich poetów, zachęcając do lektury wierszy współczesnych, co stanowi ciekawą inicjatywę na rynku przede wszystkim bibliotecznym; z racji niskich nakładów tomiki wierszy pojawiają się tylko w niektórych księgarniach.
Teresa Tomsia
